Do Rzeczy nr 72

Słowa uznania za ciekawą okładkę.

Nowa książka Waldemara Łysiaka.
Warto po nią sięgnąć.

Środowiska kresowe domagają się zwrotu Lwowa, Wilna, Grodna.
Jednak zastanawia mnie czemu milczą na temat Królewca, który
przecież też był częścią Rzeczypospolitej.

Dziwne, że i niemieckie ziomkostwa jakoś omijają ten temat.

Ciekawe dlaczego?    ;-)

Tomasz Kwaśnicki z portalu Kresy.pl
pisze, że Kresy zawsze pozostaną nasze.


W tym tekście da się wyczuć uznanie jakie ma autor
dla takich przywódców jak prezydent Putin czy premier Orban.
Ja też ich doceniam, ale jednak dla mnie priorytetem jest
nienaruszalność granic w Europie. Dla mnie Kosowo to Serbia zaś
Krym to Ukraina. Ja nie uznaję żadnych formalnych zmian.

Rozumiem, że Albańczycy mieli dość Serbów.
Rozumiem, że krymscy Rosjanie kwaśno patrzyli
na poczynania ukraińskiego rządu z Kijowa.

Można to uznać w praktyce, ale nie formalnie.

Zaś wszystkim Polakom mającym sentyment wobec Kresów
można zaproponować zbudowanie Muzeum Kresów Wschodnich
oraz jego odpowiednika w Internecie, który będzie
w formie cyfrowej archiwizował wszystkie zabytki i nekropolie.

Sentyment owszem - piękna sprawa.
Jednak staczanie się do poziomu Eriki Steinbach to już nie jest za fajne.

Wobec Polaków, którzy mieszkają na Białorusi i Ukrainie należy
stworzyć program repatriacji, czyli powrotu do ojczyny, do Polski.

Warto też wspomnieć, że z gospodarczego punktu
widzenia jakaś formalna próba przejęcia Kresów oznaczała by
spore koszty, a zysk mocno wątpliwy.


Lepiej już brać przykład z Niemców, którzy w Polsce
prowadzą własną miekką kampanię przy pomocy narzędzi
biznesowych, medialnych, społecznych... Tak to się robi.


Nawet wielu Polaków wychodzi Niemcom na przeciw i proszą Niemców
o przebaczenie i sami im przebaczają.
Pożyteczni Polacy.

Redaktor Gociek obnaża 25 kłamstw na 25 lecie.
Ogólnie może być, ale ja tu w kwestii formalnej.
Punkt numer 24 wspomina chyba raczej o ofiarach
poznańskiego Czerwca 1956, a nie Października.

Tygodnik Lisickiego oczywiście musiał okazać swą niechęć
do generała Jaruzelskiego.

Redaktor Semka pisze, że Nicolae Ceausescu został rozstrzelany
w demonstracyjnej egzekucji. Warto jednak wspomnieć, że
decyzję o likwidacji podjęli jego właśni towarzysze partyjni.
O tym nasz szef kuchni dyskretnie milczy.

Aha, jeszcze jedna uwaga do powyższego tekstu red Semki.
Masakra górników była w Lubinie, a nie w Lublinie.



* * *

Profesor Rachoń ćwierka zapewne w wielkim pośpiechu a roztargnieniu.
Albo tworzy jakąś historię alternatywną łacząc PKWN z WiN.

Michał Rachoń niektórych (np: Mateusz Piskorski) częstuje
niewybrednymi epitetami.

Pułkownik Makowski miał sporo szczęścia, że nie oberwał jakimś mięsem.